Vanaf Centraal Station kan je lopend of met de tram naar Fat Phill’s. Tram 24 rijdt richting het Muntplein en dat zal ongeveer 5 a 10 minuten in beslag nemen. Wij besloten echter lopend te gaan en waren binnen 15 minuten op de locatie.

De Geelvincksteeg is een zijsteegje van de Singel. Het oogt niet bijzonder en er zijn weinig bezienswaardigheden, behalve de toeristen die er rondlopen.

Fat Phill’s is een behoorlijk kleine tent met slechts een handjevol zitplaatsen binnen. Daar hangt vrij weinig sfeer. Ze hebben wel een terras maar doordat deze zich in de steeg bevind waait er vaak een stevige wind. Er is geen enkele bediening te bekennen dus op service hoef je niet te rekenen. Je moet je eten bestellen aan op een bestelscherm, hetzelfde als je dat bij de McDonalds zou doen. Voor ons een redelijk nieuwe ervaring als het gaat om bestellen bij een burgerrestaurant. Omdat er maar slechts 1 scherm aanwezig is en wij (natuurlijk) tijdens een piekmoment aanwezig waren duurde het bestellen vrij lang. Laten we hopen dat dit niet op elke locatie zo is.

Zoveel mogelijkheden en keuzes, dat vraagt om verschillende burgers om te proeven.

Diablo: Triple Cheeseburger with lettuce, crispy bacon, cheddar & Phill’s sauce.
Slimmefik: Hot Tamale Burger – triple cheeseburger, glazed onion, grilled jalapenos, sriracha & Phill’s sauce.
Irv: Meaty Madness – Single cheeseburger, chicken tender, smoked pastrami, crispy bacon, mayo & smokey BBQ sauce.

Bij Fat Phill’s zijn de patties smashburgers, tegenwoordig helemaal hip. Desondanks vonden wij dat deze niet vet of zelfs fat (pun intended) genoeg waren. Bij het eten van de burger kwam er geen enkel juicy vet uit de burger druipen. Waarschijnlijk een gevolg van het smashen van het burgervlees. Wij hebben toch wel een lichtelijke voorkeur voor druipend vet uit ons vlees. Er zat ook weinig tot geen extra smaak aan het vlees zelf. Een beetje seasoning was wel op zijn plaats geweest. Met de verschillende keuzes die wij hebben gemaakt kregen we op zich veel vlees. Irv had zowel een burger als een crunchy chicken tender op zijn broodje zitten, wat een interessante combinatie bleek te zijn. Op zijn Meaty Madness was de smaak van de pastrami niet te proeven. De bacon zou crispy moeten zijn maar had net iets langer op de grill gekund.

De triple cheeseburger van Diablo was gecustomized want tomaat en augurk is voor Diablo een plaag op zijn hamburger. Dat werd vervangen voor crispy bacon maar ook hier bleek de bacon niet crispy te zijn. Met 3 burgers op een broodje is het altijd weer afwachten hoe het broodje dit zou aankunnen. Ze maken hier gebruik van brioches die wonderlijk genoeg al het vlees wel aan kon. We hebben weinig met het vlees moeten schuiven. Wel merkten we dat doordat ze de brioche niet even op de grill hebben gedaan dat deze langzaam uit elkaar viel.

Voor Slimmefik was de Hot Tamale geen moeilijke keuze aangezien deze standaard jalapeños bevat. Wat die jalapeños betreft, die waren amper te proeven door de sriracha. Met sriracha kan je elke smaak wel verhullen. En ook hier geen crispy bacon te bekennen.

Hun motto “The Fattest in town” heeft waarschijnlijk meer betrekking op de hoeveelheid burgers er op een broodje gedaan kan worden dan de burger zelf. Voor ons niet bepaald fat.

Check ook onze overige Burger Reviews om te zien welke burgers wij WEL fat vinden.